ჯერ დავიწყებ იმით, რომ მე და ბექა სრულიად არარომანტიკოსი წყვილი ვართ, ამიტომაც არანაირი ხელის თხოვნა არ ყოფილა. ჩვენ უბრალოდ 1 წლის წინ ახალი წლის ღამეს, როცა 1-ლი იანვარი თენდებოდა, გადავწყვიტეთ ერთად გვეცხოვრა, ყოველგვარი ნიშნობისა და მსგავსი ცერემონიალების გარეშე(ამას გაპარვასაც ვერ დავარქმევდი, რადგან არავინ იყო ჩვენი ურთიერთობის წინააღმდეგი და თითქმის ყველას გავაგებინეთ ამ გადაწყვეტილების შესახებ). მეცინება, როდესაც იმ ღამეს ვიხსენებ: საშინელი თოვლი იყო, პატარა მანქანაში დაახლოებით 7დან 10კაცამდე ვისხედით, თან ყველა წყვილები და შუა გზაში ბენზინი გაგვითავდა, სადღაც 1 საათის შემდეგ ძლივს მოვახერხეთ ბენზინის ჩასხმა, მაგრამ ამის შემდეგ თოვლის გამო მანქანას ვეღარ ვძრავდით. მოკლედ, ბოლოს ძლივს მივაღწიეთ დანიშნულების ადგილამდე.

ქორწილის სამზადისი ალბათ ყველაზე კარგი და ყველაზე ცუდი რამაა.  დაახლოებით 2თვით ადრე დავიწყე მზადება: ვისი აზრიც მაინტერესებდა ყველა ჩავრთე ამ პროცესში (მე კი ყველას აზრი მაინტერესებდა).

ძირითადად მეჯვარეები მყავდა გადაღლილ – გადაქანცული, სადაც კი წავიდოდი ყვეგან მიმყავდა ყველაფერს მათთან ვათანხმებდი და ისინიც, რა თქმა უნდა, მე მითანხმებდნენ ყველაფერს. ძალიან მომთხონი და ეგოისტი ვიყავი. იმდენად ვიყავი ჩაფლული სამზადისში, რომ რამოდენიმე კილო დავიკელი და ბოლოს 40კილო პატარძალი გახლდით. ჩემთვის ყველაზე რთული თბილისიდან ბათუმში სიარული იყო, თანაც თითქმის ყოველ 2კვირაში ერთხელ, რადგან ქორწილი იქ მქონდა და ყველაფერი ჩემი მოსაგვარებელი იყო(სხვას ვერ დავავალებდი ამხელა საპასუხისმგებლო საქმეს)

საპატარძლო კაბა შევიკერე და ძალიან ძალიან მომწონს, თუმცა ჩემი შექმნილი კაბა არ არის. ერთი ულამაზესი პატარძალის, გვანცა აფაქიძის მოდელია.  როგორც კი დავინახე მაშინვე მივიღე გადაწყვეტილება, თუმცა პრობლემა შემექმნა, თავდაპირველად სულ სხვა კაბის შეკერვა მინდოდა, დიზაინი ჩემით მოვიფიქრე და როდსაც კაბა თითქმის დასრულებული იყო მივხვდი, რამდენად საშინელი პატარძალი ვიქნებოდი თუ იმ კაბას ჩავიცმევდი. არ მომეწონა შეკერილი, არცერთი დეტალი არ იყო ისეთი, როგორიც მინდოდა, რომ ყოფილიყო. ქორწილამდე კი სულ ცოტა დრო რჩებოდა. ამ დროს ვნახე სწორედ გვანცას კაბა და ისე მომეწონა, რომ ჩემი უკვე ნახევრად შეკერილი, საშინელი კაბა სულ დამავიწყდა და დრესკოდის ძალიან მაგარმა თანამშრომლებს მივანდე ეს საკითხი.

მხოლოდ ის ვიცოდი, რომ თმაც და მაკიაჟიც სადა უნდა ყოფილიყო, მეტი არაფერი. სრულიად ვენდობოდი ჩემს სტილისტს. ბათუმში New forms-ში გავიკეთე ქეთი შავიშვილთან და ძალიან კმაყოფილი დავრჩი.

ჯვრისწერა ბათუმში, სამებაში მქონდა და ამიტომაც ბევრ რამეზე უარის თქმა მომიწია, 14 რიცხვში მინდოდა ქორწილი, მაგრამ ტაძრის და არამარტო ტაძრს გამო, 15-ში მომიწია გადატანა. ხელის მოწერის ცერემონიალი დავგეგმე ზღვისპირას, კაზინო კამპიონის ვერანდაზე, თუმცა ჩემდა საუბედუროდ გაწვიმდა და ჩაიშალა, ამიტომაც ხელი ჯერ არ გვაქვს მოწერილი. ზაფხულში ვგეგმავ ისევ ზღვისპირას.

პირველ რიგში გაითვალისწინონ აუცილებლად ამინდის პროგნოზი, რადგან ამინდს შეუძლია ოცნებების 50% -ის დამსხვრევა მაინც. და ბოლოს, ყველა პატარძალს ვუსუვებ ისეთი ქორწილი ჰქონოდეთ, როგორზეც ოცნებობენ. მე ოცნება ამიხდა.